Goedkope Math Combat Challenge Nintendo CD KEYS kopen 🎮

Samenvatting

MC2 is een spel van het type "survival", waarin het nodig is om een reeks wiskundige tests in drie scenario's te overtreffen. Deze tests moeten worden doorstaan terwijl de speler zich verdedigt tegen verschillende aanvallen van allerlei aard.

Het is een first person shooter (FPS) en een tactische ruimtesimulator. Maar het hoofddoel is een educatief spel dat wiskundeproblemen wil oplossen. Het is geen eenvoudig spel qua moeilijkheidsgraad en dat is ook niet de bedoeling, maar het gemakkelijke niveau zal voor iedereen toegankelijk zijn.

Verhaallijn

Aarde. Juli 2156.

Sandra was drie weken achter elkaar uit de kamer waar ze werkte, aan de oostkust van Nieuw-Zeeland. Ze was gericht op zijn onderzoek naar een nieuw genomisch model voor soorten die aangepast zijn aan omgevingen die op Aarde zouden kunnen bestaan, binnen een periode van vijfhonderd tot een miljard jaar. Haar genetisch onderzoek naar het aanpassingsvermogen van het leven aan de omgeving, en haar conclusies, waren beslist onbetrouwbaar. Ze zou naar betere alternatieven moeten zoeken. Het meest veelbelovende wat ze had was zich richten op vogels, zonder twijfel. Het aanpassen van enkele van hen door hun DNA te combineren met dat van andere soorten beloofde hoopvollere resultaten op te leveren.

Ze was in gedachten verzonken toen er een signaal klonk. Het was een inkomende oproep. Ze nam het aan. Het nummer was bekend. En onverwacht. Maar op een of andere manier voelde ze de behoefte om te weten waar het over ging.

"Nou, als het Jan is, mijn persoonlijke bewonderaar."
"Hoi Sandra hoe gaat het met je. Ik heb al een tijdje niets van je gehoord."
"Ik ben gekleed deze keer, voor jouw ongeluk."
"Dat lost makkelijk op. Daar zijn Irenka en de kinderen. Je kunt je weer uitkleden. Ik vond de show leuk."
"Niet in je beste dromen." Hij lachte. Ze voegde eraan toe:
"Hoe is het met Irenka?" En de kinderen?
"Irenka wordt elke dag mooier. En de kinderen vragen naar je." Sandra zuchtte.
"Ik kan niet gaan, Jan. Je kunt naar huis komen, met de nodige voorzorgsmaatregelen. Breng de kinderen mee. Maar ik kan niet gaan, dat kan ik niet. Weet je, als ze me vinden, als ze weten dat ik een androïde ben...
"Ik weet het. Maar het is niet eerlijk. We hebben deze jaren samen heel goed gewerkt."
"Dat verklaart het voor de G.S.A. Ze gaan door met hun androïde controle campagne. Je kent zijn motto al: "Mannen zullen nooit slaven zijn. Androïden zullen nooit ophouden dat te zijn."
"Er is drie jaar geleden iets met je gebeurd. Iets wat je me niet wilt vertellen. "Sandra knikte lichtjes.
"Dat klopt, Jan. Ik wil het je niet vertellen." hield Jan vol,
"Wat is er daarboven met je gebeurd, Sandra?" Je bent sindsdien erg veranderd. Je hebt me ongerust gemaakt. Irenka voelt hetzelfde."
"Ik zou het je kunnen vertellen. Maar dan zou ik je moeten vermoorden."
"Je bent erg grappig." Jan had nooit geweten dat het eigenlijk geen grap was. Sandra ging verder:
"Nou, ik neem aan dat het geen beleefdheidsbezoek is." Het is weer een van je "banen". Jan knikte.
"Dat is het ook. We stuurden een van onze agenten naar Saturnus' maan Titan als onderdeel van het Gamma-team voor de wiskundewedstrijd van de Titan Deep Space Company. Ik moest ... een klus doen." Sandra's gezicht vertrok.
"Wat? Die waanzin? Dat is geen sport, Jan! Het is een gedrocht!
"Maar je weet hoeveel geld je verdient met weddenschappen. En alles wat daarbij hoort: het is wit, de verkoop van wapens en drugs en andere dingen.
"Ik weet het te goed. En het bedrijf, ik spreek liever niet."
"Waarom? De Titan Deep Space Company functioneerde een tijdje niet, totdat de voormalige directeur Richard Tsakalidis weer de controle kreeg. Ken je hem?"
"Ik heb iets gelezen" loog Sandra. "Maar laten we ons concentreren. Vraag je me toevallig om naar Titan te gaan? Dat verdomde ruimtestation waar dat stomme wiskundetoernooi wordt gehouden? Die "Math Combat Challenge"?
"Precies. Onze agent is verdwenen. Het laatste contact was drie dagen geleden. Niemand heeft hem sindsdien gezien. Hij moest ons gegevens sturen over een groep blanke smokkelaars en handelaren die de gokhandel in het ruimtestation van het bedrijf organiseerden. We zitten al twee jaar achter ze aan. We wilden sluitend bewijs verzamelen tijdens het wiskunde kampioenschap."
"Dat is geen wiskunde kampioenschap, Jan. Dat is een bloedbad.
"Nou, er is wiskunde tijdens het toernooi."
"Doe niet zo sarcastisch.
"Dat doe ik niet! Luister, ik weet dat ik je meer dan één gunst schuldig ben."
"En meer dan drie."
"Ik weet het. Wil je me helpen? Ik geef je alles wat je ervoor terug wilt." Sandra aarzelde even.
"Alles?"
"Natuurlijk."
"Een weekend met de kinderen op excursie. Zij en ik alleen." Jan opende zijn ogen.
"Wat? Dat is geen verzoek! Dat is een zegen!"
"En jij neemt Irenka mee naar een mooie plek. Je hebt haar in de steek gelaten voor je werk."
"Sandra, we hebben het er al over gehad."
"Hou je mond. Ga je het doen?"
"Akkoord. Ik zal het offer brengen om de kinderen een weekend bij tante Sandra achter te laten."
"Het is goed. Ik kom er zo aan. Geef me alle feiten van de zaak."
"Wees voorzichtig, Sandra, alsjeblieft. Ze zeggen dat dat gebied, de diepe ruimte voorbij Jupiter, gek is. Handelsroutes worden ingenomen door piraten, en beveiliging wordt verkocht aan de hoogste bieder. Elk nieuws is erger dan het vorige.
"Kijk wie het zegt. Door jou heb ik twee keer bijna mijn hoofd opgeblazen."
"Maar je hebt je er altijd doorheen geslagen."
"De schoten wel. Jou vasthouden is een andere zaak. Tot ziens, Jan. En denk aan het verbond."

Sandra nam het eerste schip naar Titan. Deze keer stopte ze niet bij Mars, omdat de planeet in oppositie was met Saturnus. Daar was ze blij om. Sh wilde zich de gebeurtenissen van drie jaar geleden op de planeet niet herinneren. Er begon een nachtmerrie waarvan ze zich niets wilde herinneren. Maar haar programmering verhinderde haar om herinneringen te verbergen. Het was onderdeel van haar ontwerp. Zo kreeg de androïde een ervaring, de ene keer positief, de andere keer negatief, en kon ze niet alleen bij het goede blijven, wat de kunstmatige persoonlijkheid meer karakter gaf.

Ze voelde enige angst over die reis. Alle angst die een androïde van infiltratie en gevechtsmodel QCS-60 gevorderd kan voelen. Haar kwantumcomputer was lang geleden niet meer wat het oorspronkelijk was geweest, toen ze ingreep in de onfortuinlijke Operatie Folkvangr. De opeenstapeling van ervaringen, en de vele gebeurtenissen van de laatste honderdzeven jaar, hadden haar radicaal veranderd. En terug op Titan, waar ze drie jaar geleden op het punt had gestaan te sterven, tijdens die crisis met dat verdomde schip, hadden ze haar gemodelleerd met een nieuwe persoonlijkheid. Harder, kouder, maar ook stabieler. In veel opzichten bleef er weinig over van de oorspronkelijke androïde. Misschien wel niets.

Het transport liet haar achter op Titan, de satelliet van Saturnus die een bijna onuitputtelijke bron van koolwaterstoffen was voor het zonnestelsel, en die uitsluitend werd geëxploiteerd door de Titan Deep Space Company. Sandra verbleef in een hotel niet ver van de basis waar ze drie jaar eerder eerst leider en daarna gevangene was geweest. Het hotel had een shuttle naar het ruimtestation waar de sportwedstrijd werd gehouden die bekend stond als de "Math Combat Challenge". Die barbaarsheid was de favoriete sport van het zonnestelsel. Het was eigenlijk een enorm stadion op een enorm ruimtestation waar de deelnemers allerlei wiskundige problemen moesten oplossen. Gigantische virtuele panelen toonden verschillende wiskundige oefeningen, en de deelnemers moesten de juiste getallen vinden die zich door het stadion bewogen, of de oplossing afschieten als die zich in een groep van mogelijke antwoorden bevond.

Het bijzondere van deze sport was echter dat deze oefeningen moesten worden opgelost temidden van talloze valstrikken die zich in het stadion afspeelden, naast een eindeloze aaneenschakeling van aanvallen van allerlei elementen. Slechts af en toe was er hulp beschikbaar voor een vogelvormige dron. Verder was het motto van de wedstrijd: tellen en overleven. De winnaars verdienden een fortuin. Verliezers verloren alles, inclusief natuurlijk het leven. Ze konden met pensioen voordat ze omkwamen. Maar weinigen deden dat.

Titan Deep Space Company sponsorde het spel, waarmee het nog meer geld verdiende dan zijn industrie, en waarmee het ook een deel van de gemaakte winst kon witwassen op niet al te nette manieren. De president van het bedrijf, Richard Tsakalidis, was drie jaar geleden verdwenen, tijdens de crisis die Sandra op Titan doormaakte, om een jaar later bij verrassing op te duiken, schijnbaar zonder zich iets van het gebeurde te herinneren, en zijn positie terug te nemen. De Raad van Bestuur liet hem onmiddellijk weer toe, om allerlei redenen die men zich beter niet kon herinneren.

Sandra nestelde zich in haar kamer, nadat ze een paar aanzoeken had afgewezen van een paar mannen die haar op haar kamer hadden uitgenodigd zonder haar zelfs maar uit te nodigen voor een eerdere borrel, iets wat in haar dagelijks leven te vaak voorkwam. Ze was in ondergoed met slippers gestoken, en activeerde de holografische straler van de sport, waar ze beelden van de wedstrijd uitzond. Op dat moment veranderde het beeld van de projector. Toen kwam een figuur die duidelijk en bitter herkend werd.

"Richard!" Hoe?
-Hallo Sandra. Blij je in goede conditie te zien. Zo mooi als altijd. Die blauwe ogen zijn geweldig. En dat zet je goed neer.
"Waar was je?" En waar is Scott? Is hij nog steeds ontvoerd?
"Je hebt altijd te veel vragen gesteld." Laten we zeggen dat Scott nu een waardevolle en effectieve partner is. En laten we zeggen dat ik doorga met mijn vaste en duidelijke doelen, maar dat je het al weet. Wat ik wil weten is wat je hier doet.
"Dat gaat je niets aan, Richard. Of Zeus, zoals je graag genoemd wordt.
-Ik vond het niet leuk, maar uiteindelijk ziet het er goed uit. Ik heb zelfs de afbeelding van Zeus toegevoegd aan het nieuwe logo van het bedrijf. Je moet weten dat alles wat op Titan gebeurt, mijn zaak is. Ik zag dat je een inzending kocht voor de Math Combat Challenge. Wil je dat ik je een stoel op de eerste rij bezorg? Of ga je meedoen als wiskunde vechter?
"Loop naar de hel, Richard."
"Oh ja. Hel, mensen sturen me daar met enige regelmaat heen. In ieder geval zal ik je in de gaten houden, Sandra. Na wat er tussen ons gebeurd is, heb ik een diepe wond in mijn hart. Je hebt me pijn gedaan. Ik heb alles voor je gegeven. Ik bood je een imperium aan. En je hebt ervoor betaald door me te verraden.
"Je hebt een goede wond in je hart als ik het verscheur, jij varken."
"Het spijt me, Sandra. Je neemt dit te persoonlijk op, vooral omdat je niets anders bent dan een hoop schroot. Dit zijn allemaal zaken. Eenvoudige zaken. En in deze zaken, ben je of met mij, of tegen mij. En jij zit in de tweede groep. Daar komt het op neer. In ieder geval zal ik eindigen door uit te zoeken wat je hier bracht. Ik verzeker.
"Hoe heb je me zo snel gevonden?"

Er kwam geen antwoord. Het beeld werd verbroken. Op dat moment klonk de deur. Niet met de bel, maar met de klassieke knokkel aanraking. Sandra zuchtte en vroeg zich af wie het zou zijn. Ze opende de deur. Aan de andere kant van de deur verscheen een man van ongeveer veertig jaar en een troebele blik. Hij stond rechtop en zweeg. Sandra vroeg:
"Wie bent u?"
"Jan heeft u hierheen gestuurd, om een agent van haar onderzoeksbureau te zoeken die verdwenen is, nietwaar?" Sandra voelde de wereld op haar vallen. Eerst ontdekte Richard het toen hij aankwam. Nu wist die man heel goed waarom hij daar was. Ze antwoordde:
"Hoe weet je dat?"
"Heel gemakkelijk, Sandra. Het blijkt dat ik die operatieve ...